Hoe het met mama zelf gaat: deel 2
Tja waar moet ik beginnen.
Afgelopen paar weekjes liepen niet geheel hoe het zou moeten gaan helaas.
Met hele hoge pieken maar ook met hele diepe dalen nog steeds.
En helaas reageer ik dat af op Jason, en waarom?? Daar probeer ik dus nog steeds achter te komen.
Komt het door het feit dat ik een pnd kreeg na zijn geboorte dat ik hem daar min of meer de schuld van geef of ligt het bij hormonen die nog me lijf uit moeten of ligt het toch dieper.
Van de week was daar toch echt het dieptepunt bereikt.
Weer hing ik met Dennis aan de lijn omdat Jason weer is het bloed onder me nagels had weggezogen en op een of andere manier gaat er dan op gegeven moment een knopje bij me om die zegt en nu kappen en begin dan tegen hem te schreeuwen waarop hij nog harder begint te gillen tot krijsen aan toe waarop ik nog harder ga schreeuwen, tot ik van de week echt me grens bereikt had en hem een tik gegeven heb. Niet hard maar wel zodanig dat hij schrok en verdrietig ging huilen ik nog harder schrok en had van dit gaat zo niet langer.
Dennis dus de mevrouw van stevig ouderschap gebeld die hier eens in de zoveel tijd langskomt voor hulp en advies met een en ander. Die belde mij weer terug en kwam diezelfde middag nog langs. Toen was hier de rust wel weer weder gekeerd gelukkig, maar aangezien ik het nu echt beu ben het alsmaar boos worden hebben we een plan van aanpak gemaakt. Zij zou de huisarts gaan bellen voor verwijs naar ggz voor hulp met het stukje onder controle houden van me woede uitvallen en ze gaat nog iets voor me uitzoeken wat ik thuis kan gaan doen.
Donderdagochtend ( dag erna ) werd ik al gebeld door de ggz voor afspraak op de vrijdag ochtend bij de crisisdienst ( dan kan het ineens wel snel en werkt je huisarts ineens wel mee, aangezien ik daarvoor al over gehad had met haar ) Ik daar heen gisterochtend en goed gesprek gehad. Ze vonden me niet depressief maar vinden wel dat het stukje van woedeuitvallen en verdrietuitingen aangepakt moeten worden en gaan daar dus mee aan de slag. Ze vroegen me nog of ik genoeg heb aan 1 gesprek of meer dacht nodig te hebben, nou denk niet dat ik hier voor niets zit en heb geen zin om dingen uit de hand te laten gaan lopen.
Dus aankomende afspraak staat voor aankomende woensdag.
Moet in ieder geval al dingen uit handen laten aangezien ik liefst alles zelf doe, dus Dennis met de twee kerels alleen laten en zelfs iets gaan doen buiten huis om te ontspannen en jeetje heb het daar moeilijk mee. Niet alleen het feit van achter laten maar ook feit van wat moet ik dan gaan doen?? Moet de controle over bepaalde dingen loslaten en meer gaan ontspannen. Jason laten gaan als hij niet wil en niet de perfecte moeder willen zijn.
Vandaag ook nog vitamine b complex ingeslagen, met dank aan mede bb mama die met de tip kwam dat je daar ook meer energie van krijgt om dingen te ondernemen aangezien het daar ook aan ontbreekt hier, dus daar zijn we nu ook mee begonnen.
Hopelijk voel ik me snel een gezellige mama die zin heeft om leuke dingen te doen met de kerels in plaats van met tegenzin me bed uitkomen alles aan te kleden en op de dag naar buiten te gaan of met ze te spelen.
Eerste stap afgelopen vrijdag middag al gezet om met de beide jongens naar de vliegtuigen te kijken wat Jason prachtig vond. En ondanks het zowat om de hoek is hier ( net een km ) heb ik dat nooit gedaan, zag er altijd tegenop om wat te gaan doen. Moet er denk effe doorheen, maar met de juiste begeleiding komen we er wel hoop ik.
Liefs Astrid
reacties (0)